Africa calling

Hitech, Ιούλιος 2006

Africa Calling: Live 8 at Eden.
Οπτική αποτύπωση: Done & Dusted
Παραγωγή: Ian Stewart
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Hamish Hamilton.
Εικόνα: 16/9 αναμορφική
Ήχος: stereo, Dolby 5.1, DTS 5.1
2005, Warner Music Vision
2 DVD, NTSC 2, 3, 4, 5, διάρκεια: 190 λεπτά
Υπότιτλοι: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά
Πρόσθετες παροχές: ντοκιμαντέρ “Africa Calling at Eden”, 28 λεπτών, παραγωγής BBC.


Τραγουδώντας για την Αφρική
Μια κολοσσιαία συναυλία με 150 καλλιτέχνες από 14 χώρες, που τραγουδούν σε πάνω από 20 γλώσσες

Αλήθεια, τι συνειρμοί έρχονται στο μυαλό του μέσου ανθρώπου όταν σκέφτεται την Αφρική; Οι περισσότεροι ίσως σχετίζονται με εικόνες που δεν τιμούν τον ανθρώπινο πολιτισμό: φτώχεια, εγκατάλειψη, ασθένειες, εμφύλιοι πόλεμοι, εκμετάλλευση φυσικών πόρων από τους «πολιτισμένους» δυτικούς… Σίγουρα, αυτό δεν είναι τυχαίο. Για αιώνες η Αφρική λειτούργησε και λειτουργεί ως πεδίο άντλησης πόρων και ανθρώπινου δυναμικού, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση του δυτικού πολιτισμού και στην ευημερία του «πρώτου κόσμου». Ο ανθρώπινος παράγοντας πέρναγε σε δεύτερη μοίρα… Η εικόνα αυτή ανέκαθεν προβλημάτιζε. Κατά καιρούς έχουν λάβει χώρα διάφορες πρωτοβουλίες στο πλαίσιο φορέων και οργανισμών, οι οποίοι συσπείρωναν ευαισθητοποιημένους ανθρώπους.

Ένας απ’ αυτούς τους φορείς είναι ο οργανισμός Make Poverty History (ας κάνουμε τη φτώχεια παρελθόν). Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, στις 2 Ιουλίου 2005, έλαβαν χώρα δέκα συναυλίες ταυτόχρονα, σε διάφορα μέρη του κόσμου. Μια απ’ αυτές, που συνδιοργανώθηκε από την οργάνωση Africa Calling, την Live 8, το The Eden Project και το Womad έγινε στη μαγευτική τοποθεσία The Eden Project της Κορνουάλης, στην Αγγλία. Εκεί συγκεντρώθηκε, κυριολεκτικά, η “dream team” της αφρικάνικης μουσικής σκηνής. Η κολοσσιαία αυτή συναυλία βιντεοσκοπήθηκε και ηχογραφήθηκε με εξαιρετική επιμέλεια και κυκλοφόρησε στο διπλό DVD που σας προτείνουμε για τον μήνα αυτό.

Το πρώτο που κάνει εντύπωση όταν κανείς αρχίσει να βλέπει τα DVD είναι η τοποθεσία. Ένας πραγματικός κήπος της Εδέμ! Δείγματα χλωρίδας απ’ όλα τα μέρη του κόσμου φυτεμένα μέσα σε τεράστια θολωτά θερμοκήπια, τα οποία ξεπροβάλλουν μέσα από καταπράσινους λόφους, όπου φύεται κάθε λογής φυτό που μπορεί να αντέξει στις κλιματολογικές συνθήκες της Αγγλίας. Και μέσα στο τοπίο αυτό, μια πελώρια σκηνή κι ένα πλάτωμα ικανό να χωρέσει χιλιάδες ακροατών. Τα πλάνα από το ελικόπτερο είναι γοητευτικά!.. Οικοδεσπότης ο Peter Gabriel, που ρυθμίζει τη ροή ενός κολοσσιαίου μουσικού υπερθεάματος, όπου λαμβάνουν μέρος εκατόν πενήντα καλλιτέχνες από δεκατέσσερις χώρες, οι οποίοι τραγουδούν σε πάνω από είκοσι γλώσσες! Τα μουσικά δρώμενα είναι μοιρασμένα σε δύο σκηνές: στην μεγάλη, την κεντρική, και σε μια μικρότερη, στημένη μέσα σ’ ένα από τα τεράστια θερμοκήπια. Η εναλλαγή από σκηνή σε σκηνή είναι απαραίτητη, ώστε να υπάρχει συνεχής ροή μουσικής κατά τη διάρκεια που οι τεχνικοί αλλάζουν «στήσιμο» από ομάδα σε ομάδα.

Οι συμμετοχές καλύπτουν ένα τεράστιο φάσμα, από πιο «παραδοσιακές» φόρμες μέχρι χιπ – χοπ. Έτσι, βλέπουμε τραγουδιστές από τη Ζιμπάμπουε να γεφυρώνουν τους ήχους των περιπλανώμενων ραψωδών με αυτούς της τζαζ, μουσικές από τη Σομαλία να μαρτυρούν τη ζεύξη του γηγενούς αφρικάνικου ήχου με την παράδοση του Ισλάμ, ένα συγκρότημα κρουστών από τη Σενεγάλη αλλά και έναν μοναχικό τροβαδούρο με «αφρικάνικο πιάνο». Από την άλλη, ένα σχήμα που τραγουδά πορτογαλέζικα fado, είδος που περιλαμβάνει αφρικάνικα στοιχεία στα «συστατικά» του… Οι εναλλαγές ανάμεσα στην κύρια και τη βοηθητική σκηνή συνεχίζονται, με μια ομάδα γυναικών από τη Νότια Αφρική να τραγουδούν τις χαρακτηριστικές φωνητικές πολυφωνίες τους, συνοδευόμενες από κρουστά και χορεύοντας. Τη σκυτάλη παίρνει ένας τροβαδούρος από την Ουγκάντα, με ένα γοητευτικό μίγμα τοπικού ήχου και μπλουζ. Ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά στιγμή είναι ο χαιρετισμός του Νέλσονα Μαντέλα, που μεταδόθηκε δορυφορικώς από τη Νότια Αφρική, ο οποίος και μεταφέρει το κεντρικό μήνυμα της διοργάνωσης: «όσο η φτώχεια, η αδικία και η ανισότητα εξακολουθούν να υπάρχουν, κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπά!..»

Τη σκυτάλη παίρνουν μερικές από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της βραδιάς, όπως ο Youssou N’ Dour από τη Σενεγάλη, που, μεταξύ άλλων, τραγουδά το “7 seconds”, μαζί με την Dido, καθώς και η Angelique Kidjo από το Μπενίν, να συμπράττει επί σκηνής με τον Peter Gabriel και να τραγουδούν το “Africa”. Καθώς η νύχτα πέφτει, οι πολύχρωμοι φωτισμοί που αναδύονται από τη σκηνή και μέσα από τα θερμοκήπια δίνουν μια υπερκόσμια λάμψη στο καταπράσινο τοπίο. Είναι η στιγμή που μια ομάδα από νομάδες Tuareng ανεβαίνει επί σκηνής, προσφέροντας στο κοινό τους ένα γοητευτικό αμάλγαμα που ενώνει τους ήχους της ερήμου με τη ροκ. Από την άλλη, μια ομάδα από το Κογκό ακολουθεί μουσικά μονοπάτια που παραπέμπουν στην Κούβα, υπενθυμίζοντάς μας τις καταβολές των ήχων της Καραϊβικής. Ιδιαίτερα γοητευτική στιγμή, τέλος, ένα μικτό σχήμα από την Αλγερία και τη Γαλλία, που παίζουν μια σειρά από βαλσάκια, με βιολί, ακορντεόν και κιθάρα. Η ερμηνεία του τραγουδιστή, που τραγουδά στα αραβικά και τα γαλλικά και παίζει βιολί, σχοινοβατεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Μας δίνει, έτσι, μια αίσθηση από την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα των μεγάλων πόλεων της Ανατολής… Η βραδιά κλείνει με δύο σύγχρονα χιπ – χοπ σχήματα από το Σουδάν και τη Σενεγάλη και έναν καταιγισμό πυροτεχνημάτων.

Όλα αυτά, μέσα από μια σκηνοθετικώς άρτια οπτική αποτύπωση σε κάδρο 16/9, όπου έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές κάμερες. Πολύ καλός είναι και ο ήχος, όπου έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε Dolby 5.1, DTS 5.1 και stereo. Παράλληλα, υπάρχουν υπότιτλοι σε έξι γλώσσες (γερμανικά, αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά, ιταλικά, πορτογαλέζικα). Στις πρόσθετες παροχές μπορείτε να βρείτε ένα ντοκιμαντέρ τριάντα λεπτών για τη διοργάνωση της συναυλίας και την κοινωνική προσφορά των διοργανωτών στην Αφρική.

Πρόκειται, αναμφίβολα, για μια πολύ σημαντική έκδοση, που μας προσφέρει ένα πανόραμα της σύγχρονης αφρικάνικης μουσικής σκηνής. Ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό από μουσικές και καλλιτέχνες που ενώνουν τις φωνές τους και τις αγωνίες τους για το αύριο της Αφρικής. Το μέλλον θα δείξει αν μέσα από πρωτοβουλίες τέτοιου τύπου θα εξασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον για τη μαύρη ήπειρο ή αν αυτές θα λειτουργούν απλώς για να θεραπεύουν τις ενοχές του πρώτου κόσμου απέναντι στον τρίτο κόσμο… Οι καλλιτέχνες, πάντως, κάνουν αυτό που μπορούν. Τραγουδούν. Αν καθένας μας έκανε αυτό που μπορούσε, σίγουρα, ο κόσμος θα είχε διαφορετική μορφή…